Koen Van Nylen
Toespraak van de Grootmeester
Goedenavond iedereen,
Is dit het echte leven? Is dit gewoon fantasie? Gevangen in een aardverschuiving, geen ontsnappen aan de realiteit. Open je ogen, kijk naar de lucht en zie: ik ben slechts een gewone jongen, die niet echt sympathie hoeft, want Koen is Koen.
Is dit het echte leven? Is dit gewoon fantasie? Gevangen in een aardverschuiving, geen ontsnappen aan de realiteit. Open je ogen, kijk naar de lucht en zie: ik ben slechts een gewone jongen, die niet echt sympathie hoeft, want Koen is Koen.
Deze magistrale opener van Queens ‘Bohemian Rhapsody’ laat ons toe om één en andere te vertellen.
Het lastigste is dat ge niets moogt zeggen over iets dat moet gezegd worden. Voilà, raadsel nr.1
Hoe kom je daaruit? Ha, googelen naar definities en verwezenlijkingen van de aspirant-ridder, zonder iets over zijn toneelperikelen te vertellen. Rara, raadsel nr. 2
Wie is hij, wat doet hij, maar ook wat heeft hij gedaan en wat is zijn toekomst? Nog maar eens een zaak die moet uitgeklaard worden.
Onze griffier Roeland geeft jullie straks lezing van alle toneelverwezenlijkingen van Koen, die er toe geleid hebben dat zijn kandidatuur, mede op voorspraak van mijn voorganger ere-grootmeester Julien De Doncker, ter tafel is gekomen en met een volmondig ‘ja’ op het laatste Algemene Kapittel van einde januari is aanvaard door de collega-ridders.
In de geschiedenis werd men pas schildknaap op zijn 14de en hij diende om een ridder te ‘dienen’. Hij leerde allerlei vaardigheden zoals paarrijden, vechten en etiquette. En dan, na verloop van vele jaren, kon de schildknaap tot ridder geslagen worden door een koning of een hertog. Dit was de formele erkenning van de ridderlijkheid van de jongeman.
Want, zoals gezegd: Ridder worden kost moeite en tijd
Wat je allemaal moet leren: bedienen aan tafel, harnas en wapens poetsen, paard verzorgen en rijden, tuig schoonmaken en invetten, lezen en schrijven, paardrijden en vechten, dansen en zingen, schaken en een gesprek voeren, een ridder in en uit zijn harnas helpen. De ridderslag kreeg je als je uitzonderlijke moed had getoond. Zo ging dat in de Middeleeuwen.
Een ridder in de Orde van het gulden masker heeft sowieso ook al een heel parcours afgelegd, alvorens men tot de indiening van een dossier komt.
Ook hier is dansen en zingen, en schaken en een goed gesprek voeren, kunnen lezen en schrijven, ja zelfs een paard nadoen, decors schoonmaken, materialen verzorgen, je nek uitsteken om ook op meer organisatorische – en koepelwerking je steentje bij te dragen tot het behoud, de uitbouw, de promotie en zoveel dingen meer ten bate van het Vlaams amateurtheater.
Als je voor jezelf de lat hoog legt en ambitie tentoon spreidt om deze doelen te bereiken, dan getuigt dat van ‘ridderlijkheid’ in de zin van onze doelstellingen als Orde van het Gulden Masker.
Al deze elementen hebben we terug gevonden in de geloofsbrieven van Koen en daarom staan we hier vandaag in Keerbergen om Koen officieel op te nemen in onze orde.
Alles valt of staat met een goed evenwicht. Het is dus niet vreemd dat Koen in het Guinness boek of records staat met het wereldrecord rolstoel balanceren. Als je van alles meemaakt, dan ben je geroepen om de meest wilde en amusante verhalen te vertellen. Ik heb ook iets over een doodgeschoten kangoeroe gehoord – naast zijn auto en in Nederland – dat moet hij straks toch wel wat beter duiden, vrees ik.
Maar als ook een Chinese tyfoon je helemaal niet afschrikt en men je zelfs komt vragen om een rol te spelen in een tv serie, dan ben je zeker gene gewone.
Dat soort van mensen vinden we leuk en verdienen dan ook dit ridderschap.
Koen, laat je nooit doen, streef steeds naar het beste en blijf je actief inzetten voor theater, het sociale en je familie, je vrienden en de ridders. En al wat ge niet direct nodig hebt, laat dat maar in die verhuisdozen zitten! Uitpakken is niet je grootste favoriet, een publiek en de mensen om je heen inpakken, des te meer.
Je grote uitzondering van je openheid naar alles en íédereen, is blijkbaar je grote liefde voor alles wat met kerstversiering te maken heeft en waar je stiekem het hele jaar door wat centen opzij legt om in die mooie periode van het jaar, met blinkende ogen te kunnen genieten van de glinstering van lichten en kerstballen, en van de intimiteit en gezelligheid die dit teweeg brengt.
En dan zie ik ook in de sterren geschreven dat je wellicht ooit zal opgenomen worden in de orde als Cavalieri in Cucina, de keukenridder die zijn eigen gin zal produceren en vermarkten. Tot die tijd en ook later, blijf één van de onzen.
Ik dank u
*) honi soit qui mal y pense = wee degene die er kwaad van denkt / devies van de Orde van de Kousenband
Toespraak van de Griffier
Beste vrienden van Koen, beste toekomstige vrienden van Koen,
Toen onze laatste nieuwe Ridder, Pieter Verschueren (hier aanwezig) in oktober vorig jaar werd geïntroniseerd, was er een zeer aandachtige toeschouwer.
Hij geraakte in gesprek met onze ere-grootmeester Julien De Doncker en van het één kwam het ander.
Dit dossier van Koen Van Nylen kwam op 8 november toe op de Griffie en werd op 11 november aangevuld met bewijzen, bewijzen en bewijzen van de vele activiteiten van Koen.
Het dossier werd door de Hoge Raad van 13 november 2024 onderzocht en we besloten de kandidatuur ontvankelijk te verklaren en voor te leggen aan het Kapittel.
Die Algemene Vergadering stemde op 25 januari 2025 in Hakendovervoor de toelating van Koen tot de Orde van het Gulden Masker.
In het dossier lezen we dat Koen geboren werd in Duffel op 19 november 1964.
Dat is dus binnen de leeftijdsgrens, en dat is ok. Maar… Duffel ligt in de provincie Antwerpen, en daar hebben ze geen Orde van het Gulden Masker…
Hij zette zijn eerste stappen op de planken in 1984, speelde zijn eerste hoofdrol in 1986 en speelde mee in enkele musicals, in een cabaretgroep en in een muzikaal spektakel. Hij hield een theatermonoloog, deed public relations, proefde van het Landjuweel, speelde met 15 verschillende gezelschappen
in 26 toneelproducties; was meester, werkman, butler, kolonel, professor en meneer dokteur… en eindelijk, in 2018, bekeerde Koen zich tot de provincie Vlaams-Brabant.
Zodat hij toch in aanmerking komt om opgenomen te worden in onze Orde van het Gulden Masker.
Bovenop, tussendoor of ondertussen zet hij zich als regiomedewerker en later als provinciaal verantwoordelijke van OpenDoek in ter bevordering van ons geliefde amateurtoneel.
En dus, als kers op de taart, zijn we hier en nu samen getuige van de intronisatie
van de 191ste Ridder in de Orde van het Gulden Masker.
Roeland Vranken
Toespraak van Schepen Peter Verlinden
Eerst en vooral wil ik mijn mede-schepenen en de burgemeester verontschuldigen die hier onmogelijk vanavond bij kunnen zijn. Anderzijds is het voor mij een hele eer om als nieuwbakken en onervaren schepen op deze plechtigheid het bestuur te vertegenwoordigen en het woord tot u te richten.
Want het is niet elke dag, niet elke maand, niet elk jaar en zelfs niet elk decennium dat een inwoner van onze gemeente tot ridder wordt geslagen.
Die eer is weggelegd voor de man die vandaag in het middelpunt van deze plechtigheid staat: Koen Van Nylen.
Koen is dé man van het theater hier in Keerbergen en dat al veertig jaar lang. Je zou bijna denken dat hij in een theater geboren is. Dat moet ik hem bij gelegenheid toch eens vragen.
Koen is een man van engagement, van visie én van verbinding. Hij weet hoe hij mensen kan samenbrengen: beginnende acteurs, ervaren rotten, regisseurs, technici … Telkens weer samen rond één gedeelde passie: het toneel.
Dat doet hij niet alleen binnen KAT. Als provinciaal coördinator bij de toneelfederatie Opendoek is hij ook ver buiten Keerbergen actief. Overal in Vlaams-Brabant kennen toneelliefhebbers Koen. Hij is op die manier een cultureel ambassadeur.
Eigenlijk-ben ik een beetje jaloers op Koen en zijn parcours in de afgelopen veertig jaar. Want ooit droomde ik zelf van een leven in het theater. Weinigen weten het, maar ik speelde zelf als kind amateurtoneel en in mijn studentenjaren werkte ik achter de scène mee aan enkele producties van het Mechels Miniatuur Theater, onder meer de musical Midzomernachtsdroom met Ann Christy. Maar dan moest ik kiezen en ik ben overgestapt naar een ander theater, dat van de televisiejournalistiek. Want, om eerlijk te zijn, daar heb ik enkele theatertruukjes die ik had leren kennen goed kunnen gebruiken … Overigens nu in de politiek ook. Excuses, ik wijk af. Terug naar Ridder Koen.
Wat zijn de eigenschappen die een ridder moet hebben, die Koen dus moet hebben?
Eer, kracht, moed… en bovenal: trouw.
Over zijn eer, kracht en moed hoor ik alleen maar mooie woorden. En vooral over zijn trouw. Trouw aan het gezelschap, trouw aan Keerbergen, trouw aan de mensen waarmee hij werkt. En hopelijk blijft hij dat nog héél lang.
Laat het ridder worden dan ook geen eindpunt zijn, maar een nieuw begin. Een kruistocht, zeg maar, om nog meer mensen naar onze prachtige cultuurzaal Den Bussel te leiden. Niet met zwaard en schild, maar met warmte, talent en enthousiasme. Als acteur, als mentor, als inspirator.
Keerbergen is trots op jou, Koen. Vlaams-Brabant is trots op jou.
Proficiat, Ridder Koen.
Lang leve KAT, lang leve cultuur, lang leve het toneel als dé plek van verbinding!
Toespraak van Brigitte Vervloesem, voorzitster KAT
Beste dames en heren,
Allereerst wil ik mijn oprechte dank uitspreken aan onze gewaardeerde gasten en alle aanwezigen.
- Graag wil ik de Schepen, Peter Verlinden en Schepen Maikel Ilians bedanken voor hun inzet en betrokkenheid bij deze feestelijke gebeurtenis.
- Ook wil ik de Ridders van de Orde van het Gulden Masker bedanken voor hun erewoord en betrokkenheid.
- Ten slotte wil ik de aanwezigen K.A.T-leden, die hier vandaag aanwezig konden zijn bedanken voor het blijken van steun aan Koen.
Het is mij een eer om hier vandaag te mogen spreken over Koen Van Nylen….een bijzonder persoon die al meer dan 40 jaar actief is op het toneel. Koen is een acteur met een rijke carrière, vol memorabele rollen met passie voor zijn vak. Zijn lange staat van dienst getuigt van zijn toewijding en talent, en hij weet telkens weer het publiek te boeien en te vermaken.
Desondanks hij nog maar een paar jaar in ons toneelgezelschap vertoeft heeft hij al een onuitwisbare indruk achtergelaten, alsof hij al decennia meedraait in ons kring.
Het begon allemaal door een aantal keer te komen kijken naar onze producties en die vond hij best te smaken! Na afloop en een ‘achterafbabbel’ in onze bar bleek Koen interesse te hebben om onze toneelkring te vervoegen. En zo is de bal aan het rollen geraakt…
Beginnend met een opvallende rol als de arrogante, licht dronken Dom in Komisch Potentieel, bleek hij al snel een veelzijdige acteur te zijn.
Zijn voorkeur gaat uit naar het spelen van de slechterik, niet de brave buurman of de schuchtere jongen, maar de boeman die je niet snel vergeet. Zoals hij zelf zegt en ik citeer: “De naam van de eigenares van de 101 Dalmatiërs herinnert niemand zich, maar Cruella Deville die staat in ieders geheugen gegrift”. En dat is precies wat Koen doet…blijven hangen maar dan op de goede manier!
Koen is een getalenteerd acteur… met af en toe een beetje (gezonde) chaos… maar ook een inspirerend persoon die warmte, humor en enthousiasme uitstraalt, ook bij mensen buiten het toneelgebeuren is hij een man die zich verbindt! En dat maakt hem zo bijzonder.
We kijken alvast uit naar zijn toekomstige rollen, zoals in onze productie van maart waar hij in ‘Het Diner’ van Herman Koch te zien zal zijn….en ja Koen, je speelt daar weer de ‘eikel van de bovenste plank’ maar… altijd met jouw natuurlijke flair!
Acteren is en blijft een kunst. Daarom wil graag nog even het Latijns citaat: “Ars Longa Vita Brevis” meegeven. Wat betekent: “De kunst is lang”! En jij, Koen, bent één van diegenen die bewijst dat kunst een lang leven kan vullen.
Namens iedereen hier wil ik Koen, de koene ridder, bedanken voor zijn jarenlange inzet, passie en de vreugde die hij ons brengt. We wensen hem nog vele succesvolle jaren in zijn verdere carrière.
Dank je wel.
Toespraak van de nieuwe Ridder, Koen Van Nylen
Ik neem jullie graag even mee naar mijn kindertijd, die ik doorbracht in een gezellige woonwijk, waar we nog op straat konden spelen. Schermpje-kijken beperkte zich in die tijd nog tot een kwartiertje elke dag, niveau Fabeltjeskrant en op woensdagnamiddag TipTop en Zorro, Keromar, Johan en de Alverman of het Zwaard van Ardoewaan. Die series prikkelden enorm mijn fantasie.
Naast Zorro werd ik dan Timbal, die ten strijde trok als een soort ridder tegen de Bolten. Of ik kleedde me als Johan, die om de hand van Rosita streed tegen de gemene Guy de Sénancourt. Uiteraard trok ik als Rohalt ook het zwaard Bragnit uit de balk en werd zo heer van Ardoewaan. Dat alles tot groot jolijt van de buren, die me op mijn fietske (dat uiteraard in mijn verbeelding mijn paard was) met een plastieken zwaardje (dat soms een wit krijtje op de top droeg om de Z van Zorro te kunnen schrijven) zagen rondcrossen in de straat.
Ergens zal dat wel in de genen gezeten hebben, want mijn vader vertelde me later dat hij als kind ook zulke fratsen uithaalde, maar dan als Jan Breydel. En wanneer ik naar mijn zonen kijk, zie ik ook mezelf als kind. Lucas had echt een ridderobsessie; de kast puilde uit van Schleich-ridders, hij had alle mogelijke ridderattributen en op latere leeftijd sloeg die passie om in ruimteridders, die dan Jedi-masters heten in de wereld van Star Wars. Ook Nand houdt van alles wat met ridders, Ravelijn en Star Wars te maken heeft. Beiden waren ook in hun fantasie Ridder Graniet, sterker dan ik kan niet, uit het Land van Ooit.
Naast die hele ridderpassie, gaat ook de toneelmicrobe al enkele generaties mee. En geef toe : kan je een betere voorbereiding vinden als acteur dan een zwaard omgorden en op je fiets door de straten crossen, roepende : “Voor Vlaanderen, de Leeuw”, iets waar je tegenwoordig voorzichtig moet mee zijn…
Nochtans, in de 40 jaar dat ik nu op de scène sta, is het me nog nooit gelukt om een ridder te mogen spelen. Wat het dichtst in de buurt kwam, was de rol van Lucius, de oudste zoon van Titus Andronicus, die met zijn zwaard de eer van zijn vader mocht verdedigen en eindigde met de woorden : “Sic transit obscuritas mundi”…
Inderdaad: 40 jaar… Wat een rit… Wat begon als een klein rolletje in “Wat zegt Opa over Europa?” om de mensen bewust te maken van een verenigd Europa werd een ongelooflijke rit. Ik ben zoveel mensen dankbaar voor alle kansen die ik kreeg. Er waren rollen die ik ook echt moeilijk naast me kon neerleggen… Zo plakt de rol van Pauleke, een mentaal gehandicapte jongen die eenzaam op zijn kamertje wacht op zijn moeder, die eigenlijk al lang overleden is, na twintig jaar nog steeds op mij. Of de rol van Dandy, de fiere knappe hengst uit “de Geschiedenis van een Paard”. Ik denk dat ik tegenwoordig alleen nog maar een boerenknol zou kunnen spelen… Mijn laatste rol als drag queen Annie MG Smut lag dan weer zo ver van mij dat elke ontschminking als een bevrijding voelde.
Ik ben ook dankbaar aan alle gezelschappen waar ik deel van mocht uitmaken, niet in het minst van KAT, waar ik een warme thuis in gevonden heb. Dank tot slot aan mijn compatriotten van Opendoek Brabant-Oost, die samen met mij de vinger aan de pols van amateurtheater houden in onze provincie.
Toneel beleven, samen een gezelschap vormen, jezelf trachten optillen tot een hoger niveau, in de huid van iemand anders kruipen en dat geloofwaardig brengen… Wat is toneel toch een mooie hobby…
Hoe fijn dat die wereld van ridders en die 40 jaar theater nu samen vallen. Dankjewel aan de orde, aan Julien die me voorgedragen heeft hiervoor, aan de gemeente Keerbergen en schepen Verlinden, aan jullie allemaal voor jullie komst en aan mijn gezin die me moet delen met de wonderlijke wereld van theater in de Vrije Tijd.
Ik bied jullie ook na de plechtigheid allemaal graag een hapje en een drankje aan hiernaast.
Lees ook het artikel in Het Nieuwsblad (mét flmpje!)
